იმდენი ხანია უკვე არაფერი დამიპოსტავს რომ ბალახი ამოვიდა ჩემს ბლოგზე და ხავსი მოედო, 
მაგრამ ისე ვარ რომ განტვირთვა მინდა,თან რაღაც ლაითად.კომპიუტერთან მოვახერხებდი თუ არა დაჯდომას,მაშინვე კინოებს ვრთავდი და ვუყურებდი,სანამ არ დამეძინებოდა.ჩემი თავის მიკვირდა,მთელი ერთი თვის განმავლობაში რაც სოფლიდან ჩამოვედი,არც ერთი სოციალური ქსელით არ მისარგებლია.ეს ჩემთვის საოცრება იყო.ჩემთვის ადამიანებთან ურთიერთობა ჰაერივითაა,მე სოციუმი მაცოცხლებს.ხოდა ეხლა ცოტა აზრზე მოვედი და პატარა პოსტის დაწერა გადავწყვიტე,თან კინო მაქვს ჩართული და უნდა ვუყურო.ხვალისთვის იმ კინოებსაც შემოგთავაზებთ,რაც ყველაზე ძალიან მომეწონა.დიდი მადლობა,რომ არ დაგავიწყდით და კიდევ შემოიხედავთ ხოლმე ჩემს ბლოგზე.
მწვანედ აბიბინებული ბლოგი
ძალიან ლამაზი სუვენირები
დავიწყოთ იქიდან რომ დღეს ჩემ საუკეთესო მეგობართან ვიყავი და მგონი მოვახერხეთ ცოტა მაინც გვესაუბრა(მთელი დღე იქ ვიყავი და აბა ისე როგორ იქნებოდა?!)და წარმოიდგინეთ დრო იმისთვისაც გამოვნახე რომ მისი ძალიან ლამაზი სუვენირებისათვის გადამეღო სურათები,რომელიც მეუღლემ ჩამოუტანა ავღანეთიდან.მათ სილამაზეში თქვენც დარწმუნდებით,შეუძლებელია ამაში ვინმე შემედაოს 🙂 
ეს ყველაზე საყვარელი და ძვირფასია მისთვის ,რადგან ჯერ კიდევ მაშინ აჩუქა როცა შეყვარებულები იყვნენ. 
ბოლოს იმდენი მოვახერხე რომ საკუთარი თავიც კი მოვახვედრე ობიექტივში. მაგრამ მე რა შუაში ვარ სუვენირებთან ვერ ვხვდები,თუმცა მაინც 🙂 
მე და დრო.შევიცვალე თუ არა?
დღეს ჩემ სურათებში შევიარე და დიდ ხანს შევყევი თვალიერებას.ყოველთვის მეგონა რომ არ შევცვლილვარ,მაგრამ ფოტოები სულ სხვას ამბობენ.აბა თქვენ რას მეტყვით მართლა შევიცვალე?სურათებს წარსულიდან აწმყოსკენ დავალაგებ და თავად გადაწყვიტეთ. 
ეს სურათი ჩემმა დაქალმა გადაიღო და ძალიან მოსწონდა ყველას. 
აქ პირველ კურსზე ვარ და აღმოჩნდა რომ მანამდე ცივილიზაცია არ იყო და ციფრული სურათები არ მაქვს. 
აი ის სურათები რომელთა ამორჩევაც შევძელი და აბა რას მეტყვით?
გილოცავ! გილოცავ! გილოცავ!
ჩემო სიხარულო გილოცავ დაბადების დღეეეეეეეეეეეს!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ძალიან მიყვარხარ და შენ თავს ვერავინ ვერ შემიცვლის ეს ხომ კარგად გახსოვს. შენ ჩემი ბავშობის მეგობარი ხარ და ჩვენი ურთიერთობა არასოდეს დაიკარგება. ულევ სიხარულს და ბედნიერებას გისურვებ. გეპოვოს ღირსეული ცხოვრების მეგზური და შენს საქმიანობაშიც წარმატებული ყოფილიყავი. და იცი რა მინდა?აქ რომ იყო ჩვენთან ერთად და ისევ ისე ვყოფილიყავით სულ ერთად და ცხოვრების ავ–კარგიანობა ერთად გადაგვეტანოს. ძალიან მაკლიხარ და მენატრები. სამწუხაროდ ამას ყოველთვის ვერ გეუბნები,ეგ კი არა და შეიძლება იმხელა ყურადღებასაც ვერ ვიჩენ რაც გულში მაქვს ჩემი ცხოვრების გადამკიდე. ამიტომ არ გამინაწყენდე ხოლმე. იმდენი რამე მინდა გითხრა, ასე მგონია წერილს გწერ,მაგრამ მართლა ძალიან ბევრია და…
კალიების შემოსევა
წუხელ ვიჯექი ჩემთვის წყნარად კომპიუტერთან და ჯერ ჩემი ოთახიდან მომესმა ხმაური.კი გამიკვირდა ბავსჰვებს ეძინათ,მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.მერე უკვე ზალაშიც გაიხმაურა რაღაცამ,ჯერ ლევანის დავაბრალე ის იქნებოდათქო,მეორეთაც რომ გავიგე მერე უკვე დავუძახე მოისვენეთქო.რომ მითხრა ჩემგან რა გინდაო,მერე კი შევფუცხუნდი.შუქი ავანთე და დავიწყე იმის ძებნა რა შეიძლებოდა ყოფილიყო.და რა დავინახე?! 
კალიების ატანა არა მაქვს,რაღაც ძალიან საზიზღრები არიან.რომ შემომახტეს გული გამისკდება ალბათ.იმხელა ვიკივლი დროზე მოდიო,რომ გიჯივით გამოვარდა რა ხდებაო.მე რათქმაუნდა გამოვვარდი მაშინვე ოთახიდან.ის მოკლა როგორც იქნა ბევრი დევნისა თუ ხტუნვის მერე მოკლა და შევედი როგორც იქნა და კვლავ განვაგრძე პოსტის წერა.ვიფიქრე რომ ოთახიდან რომ მომესმა ხმა ჯერ იქ იყო და მერე აქ შემოხტათქო და ყურადება აღარ მიმიქცევია.მერე უკვე შვენც დაძინებას ვაპირებდით უკვე 2ხდებოდა პატარამ წამოიტირა და შევედი.სოსკისკენ გავიწიე რომ ამეღო და ბავშვისთვის ჩამედო და უცბათ არ შევეხე კალიას. ეხლაც ვგრძნობ იმ შეხებას ისეთი საზიზღრობა იყო. 
ვერ წარმოიდგენთ რა დამემართა ვერც ვიყვირე ბავშვი არ გავაღვიძოთქო და ვერც გამოვიქეცი.კალია კედელზე გადახტა და ვუყურებდი ბავშვებს არ დახტომოდა.ლევანის კი დავუძახე,მაგრამ ლოჯში იყო და გამოსვლაც დააგვიანა.ბოლოს მაინც ვიყვირე აბა სხვა რა გზა მქონდა,დროზე მოდითქო.კალიებს ვხოცავ ერთ ექვსი მაინცააო.რომ ვუთხარი აქაცაა ბავშვებს არ დაახტესთქო მერე აქეთ გამოვარდა.მოკლეთ ბავშვები გამოვიყვანე იქიდან და სულ გამოფხიზლდნენ.ერთი მოვკალიო და მეორე ვერ იპოვა,მაგრამ მაგრად ჩავარტყი და ალბათ მოკვდაო.შევედით მაგრამ ხმა ისევ მესმოდა ლოგინის თავთან,გადავაქოთებინე ისევ თავიდან ოთახი და როგორც იქნა ვიპოვეთ და ისიც მოვკალით.ფანჯრებიც კარგად დავკეტეთ კიდე არ შემოსულიყო.ცოტა კი დავწყნარდი,მაგრამ ეხლა ბავშვებს ვეღარ ვაძინებდი არადა უკვე 4იყო დაწყებული.ბოლოს როგორც იქნა ჩაეძინათ,მაგრამ ალბათ მაინც მე დავასწარი ისე ვიყავი დაღლილი. 🙂 ღამე სულ კალიები მესიზმრებოდა,მაგრამ ისე მეძინებოდა მაინც არ გამიღვიძია. 
დღეს გავიგე რომ ჩემ მულთანაც შემხტარან და მთელი ღამე იმას დასდევდნენ(ისიც ჩემი მეზობელია).ეს რომ გავიგე უცბათ მოსე და 10წყევლა გამახსენდა და აზრები ისევე უკან გავყარე შეშინებულმა როგორც მომიფრინდნენ.
ბაყაყები მთვარეზე
გავიგე თუ არა სპექტაკლის შესახებ ძალიან მინდოდა ბავშვების წაყვანა,მითუმეტეს რომ სოფოს ძმიშვილთან ერთად ჩემი ბიძაშვილის ბავშვიც ღებულობდა მონაწილეობას და მისი მონაწილეობით სპექტაკლზე არ ვყოფილვარ.მაგრამ დღე ცუდათ დაიწყო.ისეთი ცუდი ამინდი იყო რომ…თან პატარაც ცუდათ მყავდა და დატოვებითაც ვერ ვტოვებდი რომ დიდი გოგო მაინც წამეყვანა.12ისკენ სოფომ დამირეკა არ მოდიხარო?არამგონიათქო ვუტხარი.მან კი მთხოვა რომ მარტო არ გამეშვა,ბადრი ვერ მიდიოდა და….. იქნებ როგორმე წავსულიყავი.ხომ იცით როგორც ხდება ხოლმე ვიღაც რომ შეგიჩუჩხუნებს ხოლმე უფრო მონდომებული ხარ.მეც რომ იტყვიან მთები გადავდგი და მაინც წავედი ორივე პატარათი. აი დაგვიანებით კი დავიგვიანეთ სამწუხაროდ და თათიას პირველ როლს ვერ მივუსწარი სამწუხაროდ. ზღარბი იყო ქალი.ერთი ტრაბახა ბაყაყს მთვარეში გაძრომა უნდოდა და სხვადასხვა ცხოველებთან და ფრინველებთან მიდიოდა რომ მთვარემდე მიეყვენათ. 
მეორე როლი კი ბუსი ჰქონდა,ისეთი საყვარელი და ლამაზი იყო,ნამდვილი ბუ.ისე დინჯად დაბაჯბაჯებდა.სიამაყით ვივსებოდი რომ ვუყურებდი,თვალებზე ცრემლიც კი მომადგა.უბედნიერესი ვიყავი,თითქმის ჩემს ხელშია გაზრდილი პატარა რომ იყო.დათუნა კი ისე თავისუფლად იყო სცენაზე,ადრე რომ ვიყავი ცოტა მორცხვი და გაუბედავი იყო,ეხლა კი პატარა მსახიობი იყო.ესეც ჩემი ბუ 
მოკლეთ ემოციებით სავსე გამოვედით სპექტაკლიდან და სურათებიც გადავიგეთ მე და სოფომ ,მაგრამ ჩემი პატარა დრუნჩა ვერაფრით გავასწორეთ რაღაცას უყურებდა უკან.ბოლოს უკვე ვიგუდებოდი სიცილით რა სურათები გამოვიდოდა. 
აი ასე ჩაიარა პატარა მსახიობების დიდმა სპექტაკლმა. :)წარმატებებს გისურვებთ მომავალშიც.
ყველაზე ლამაზად ნაჩუქარი ვარდი
ეს ჩემთვის დაუვიწყარი წუთები წლების წინ იყო.მაშინ ჯერ კიდევ 13–14წლის ვიყავი.საღამო იყო ახალგაზრდები ყველა ერთად ვიყავით და ასე რომ ვთქვათ ვაბირჟავებდით.უცბათ თვალი მოვკარი რომ ის გზის იქით გადავიდა და ვარდებისკენ წავიდა.მერე ისევ გავერთე აქეთკენ და აღარ დამინახია საით წავიდა ან რა მოხდა.უცბათ დავინახე რომ მომიახლოვდა და მე გვერდზე გავხტი ინსტიქტურად.დარწმუნებული ვიყავი რომ ეკალი მოტეხა და უნდა ეჩხვლიტა. 
ხელები ზურგს უკან ჰქონდა დამალული და ვცდილობდი დამენახა რა ეჭირა.უცბათ მოტრიალდა ზურგით დადგა და ვარდი მომაწოდა.ყველაფერს ველოდი მაგის გარდა.თან ასე ნეტა ვინმეს უჩუქებია ვარდი ვინმესთვის.ეს ისეთი მოულოდნელი და სასიამოვნო აღმოჩნდა ჩემთვის რომ ამ წუთებს დღემდე სათუთათ ვინახავ.
აი რა შემომრჩა იმ ლამაზი ვარდისგან. 
ესეც ეხლა ცუდათ გამოიყურებიან თორე,ისე მქონდა შენახული არც ეტყობოდა წლები,1კვირის შენახულიაო იფიქრებდით.შარშან ჩემმა პატარამ ჩამომიგდო ის რვეული სადაც ვინახავდი და უცბათ დაიმტვრა.ვერ წარმოიდგენთ რა დამემართა.ამდენი წლები ვინახავდი და… მაგრამ მაინც ავკრიფე და კვლავ შევინახე.
როცა გავიზრდები…
პატარაობაში ნამდვილად არ მახსოვს რაზე ვოცნებობდი რომ გამოვსულიყავი ,ერთი ნამდვილად ვიცი არასდროს მინდოდა ექიმობა.ბევრი დრო უნდოდა სასწავლად და თან ძალიან ემოციური ვარ. 
მოზარდობის პერიოდში პროფესია სხვებმა გადამიწყვიტეს.მოკლეთ ჩემს პროფესიაში პრაქტიკები 13 წლიდან დავიწყე.ჩემს უახლოეს დაქალს უამრავი პაკლონიკი ყავდა და ყველა უიმედო.რადგან თვითონ მხოლოდ ერთი უყვარდა და ისიც …აი ის პაკლონიკები კი ყველა ჩემი ძმაკაცი იყო,თანაც უახლოესი.და იცით ყველაზე ხშირად მათგან რა მესმოდა შენ რომ არ გვყავდე რა გვეშველებოდა,შენთან ვწყნარდებითო,ჩვენი ფსიქოლოგი ხარო. 
აქედან დაიწყო ყველაფერი,რჩევა–დარიგებების მიცემა და ადამიანების დამშვიდება კარგად გამომდიოდა ხოლმე.სახელიც გამივარდა რომ იტყვიან.ამასთან დაკავშირებით ერთი ისტორია მახსენდება.ჩვენი მეზობელი იყო ის ბიჭი,აზერბაიჯანელი და ბავშობიდან ვჭამდით ერთამნეთს.რომ წამოვიზარდეთ ჩემი და მეგობრობდა ხოლმე მათთან.ერთხელ მოვიდა და მეუბნება შენთან საქმე აქვს და თუ შგიძლია რომ გახვიდე და დაელაპარაკოო.ისე გამიკვირდა,მაგრამ მაინც გავედი მეთქი რა უნდა?საუბარი როგორ დაიწყო იცით?ძალიან გთხოვ დამეხმარე ვიცი რომ ბევრს დახმარებიხარ და ეგეთ რაღაცეეში მაგარი ხარო. 
გამიკვირდა ვერ მივხვდი რა უნდოდა,თან ისეთი მორიდებული იყო ვიღაც დიდ ადამიანს რომ ელაპარაკები.რითი შემიძლია რომ დაგეხმარო მითხარითქო მეც შევწუხდი(ჩემთან რომ მოვიდა ე.ი. რაღაც სერიოზული რამეათქო).შემდეგ მომიყვა რომ ერთი გოგო უყვარდა,ის კი ისე იქცეოდა რომ ვერ გაეგო რა ხდებოდა და ამიხსნა სიტუაციები,რჩევები მკითხა.ბოლოს დასძინა მირჩიე როგორ მოვიქცე რომ თავი შევაყვაროო?მოკლეთ ასე იყო რააა.მეც გავიზარდე და ფსიქოლოგიურზე ჩავაბარე და მალე დავამთავრებ იმედია და კარგი სპეციალისტი ვიქნები ეხლა კი ნამდვილად კომპეტენტური და არ ბავშური ხედვით. 
უჰჰჰ….. ამოვისუნთქე როგორც იქნა
საგამოცდო მასალას რომ ვუყურებდი ცუდათ ვხდებოდი ხოლმე.მართალი გითხრათ მეცადინეობას ვერ ვახერხებდი,თან სანამ კარზე არ მოგადგება ხომ იცით არ გვიყვარს წინასწარ ზრუნვა.მეც ეტყობა ამ სიაში შევდივარ და…გამოცდის წინა 2ღამე გავთენე რომ იტყვიან. 
შედეგად როგორც იქნა მოვიშორე გამოცდები და გამეორებითი არ დამჭირდება არც ერთზე დარწმუნებული ვარ.უჰჰ! ამოვისუნთქე რომ იტყვიან აქამდე თითქოს მძიმე ტვირთს დავათრევდი.გუშინ ჩემი მეგობრები იყვნენ აქ და მითხრეს ახალი წესები შემოიღეს და GPA(ქულების მიხედვით დგება) თუ არ გეყოლება 2ზე მაღალი მაგისტრეტურაზე ვერ ჩააბარებო.გულგახეთქილი შევვარდი ჩემ სასწავლო ბარათში და საბედნიეროდ გადავრჩი და 2.2 მქონდა.აქ კი ხელმეორედ ამოვისუნთქე. 
ეხლა კი შეძლებისდაგვარად დავისვენებ და დავტკბები ჩემი პატარებით.ერთი სული მაქვს როდის წავალ სოფელში. იქაურობაზე ვგიჟდები ზაფხულში ჰაერივით მჭირდება ხოლმე იქ წასვლა. 
მომენატრეთ
ალბათ უკვე კვირაზე მეტია კომპიუტერს არ მივკარებივარ,იმას თუ არ ჩავთვლი რომ ელენეს ვურთავ ხოლმე მურთფილმებს ან ბასტი–ბუბუს კონცერტებს.მართალია მეც ვერთობოდი ხოლმე,მაგრამ ჩემი ბლოგი მომენატრა.ჩემი მეგობრები მომანატრა რომლებთანაც კავშირს აქ მაინც ვახერხებდი.ახლა კი გამოსვლითაც აღარ გამოუვლიათ არავის და იცით როგორ მოვიწყინე?! 
გამომიარეთ რა!ხოლო ვინც არ მიცნობთ აქ მომწერეთ ეგ მაინც გამახარებს 🙂 ეხლაც 15 წუთი მოვიცალე როგორღაც.
მია
პირადი ბლოგი 